Files zijn een feest
Ik weet niet of u dezelfde afwijking hebt maar als ik iemand aan de telefoon heb gesproken die ik nog nooit in levende lijve heb gezien probeer ik mij altijd een voorstelling te maken hoe die persoon er uit ziet. Iemand met een hoge stem stel ik voor als klein en poezelig en iemand met een donkere sonore stem moet er donker en mollig bijzitten met de benen op het bureau.
Hetzelfde heb ik als ik naar de radio luister en vooral als ik in de file sta. Het mag niet, dat weet ik, en sinds ik een documentaire heb gezien over mensen die whatsappend iemand dood hadden gereden leg ik mijn telefoon in de achterbak zodat ik er niet bij kan. Maar af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan en als de file maar lang genoeg is zoek ik het gezicht bij de stem en luister ik opeens op een geheel andere wijze dan daarvoor.
In het bijzonder bij Heleen de Geest. Zij leest dagelijks de filemeldingen voor op de radio. In een file zitten is al erg genoeg maar als Heleen op de zender is dan zit ik toch met een ander gevoel mij te verbijten over wat en of wie heeft er nu weer een opstopping veroorzaakt: een slecht onderhouden vrachtwagen met pech of een te hoge lading of een of andere zondagsrijder die zo nodig voor het eerst in zijn leven met de caravan op stap moet en de hele mikmak middels een schaarbeweging in de berm heeft geparkeerd.
Nee, dan Heleen die met haar warme en duidelijke stem spreekt met veel compassie voor al die geërgerden die te laat op hun bestemming aan zullen komen. En sinds ik weet hoe ze eruit ziet wordt ik rustig en kan ik eenvoudig loslaten en kunnen mij de files niet lang genoeg duren. Het is geen garantie maar als u op een P staat of bij een benzinestation zoek het gezicht eens op dat hoort bij de stem. Een waarschuwing is wel op zijn plaats: het kan tegenvallen !
