Geplaatst op 5 september 20245 september 2024 door Otto van VerschuerBeschilderde mensen Ik weet niet hoe het u is vergaan deze week maar ik verwonder mij over de vele beschilderde mensen. Overal waar ik kijk zie ik ze en de mensen laten de beschilderingen ook zo graag zien. En ik begrijp dat. Het heeft veel pijn gedaan om die schilderijen aan te laten brengen om maar te zwijgen over de pijn die men in de beurs gevoeld moet hebben. Ik stond in een winkel te wachten voor de kassa en voor mij zag ik een gespierde man met prachtige beschilderingen op zijn kuiten. Ik had geluk de rij was lang dus genoeg tijd om het kunstwerk te bewonderen. Ik zag wat data in romeins schrift die kennelijk belangrijk voor hem waren en waarschijnlijk ook om ze vooral niet te vergeten. Want stel je eens voor dat je je trouwdag of de verjaardag van je kind zou vergeten, dan kun je ze beter op je been laten schilderen. Het enige ongemak hierbij was wel dat ze op zijn kuit waren geprojecteerd dus nog niet zo simpel om te zien als je dan toch even een geheugensteuntje nodig hebt. En bovenal niet ongemerkt te raadplegen op een dag dat zijn vrouw aan hem vraagt wanneer ze ook alweer getrouwd zijn en hoe lang. Bedenktijd nemen is op zo’n moment een afknapper en niet bevorderlijk voor de relatie. Ik vind het een moeilijke situatie want hoe lang kun je met goed fatsoen iemand aanstaren en in vervoering raken van een kunstwerk op iemands lichaam zonder in de problemen te geraken: een handgemeen, iemand voelt zich bekeken, geïntimideerd en toont agressie of angst. Verwarrend want in een museum word je juist uitgenodigd een kunstwerk te bewonderen en er de tijd voor te nemen om eens pontificaal recht voor een schilderij een uur lang te staan genieten. En als je een museumjaarkaart hebt is het ook nog helemaal gratis, nou ja gratis. Maar toch.Een nieuwe etiquette is geboren: “ Meneer mag ik even naar uw beschilderingen kijken?” Dit delen:TwitterFacebookWhatsAppLinkedInE-mailVind ik leuk:Vind-ik-leuk Laden...
