Monopoly
Sinds de Corona-pleuris is uitgebroken zijn de rekenmeesters in en over Nederland in rep en roer. Instituten als het CPB, CBS, OESO, IMF, PBL, DNB etc., dé gidsen voor de beleidsmakers van ons land, zijn naarstig bezig ergens toch een beeld voor de toekomst te schetsen waar we ons aan vast kunnen klampen of direct van in een depressie kunnen raken.
Zo kwam het CBS onlangs met het ontzagwekkende bericht dat in het eerste kwartaal van dit jaar ons bbp met slechts 1,7 % is gezakt. Hoopvol bedoelt maar pas sinds 15 maart, 2 weken voor het einde van het eerste kwartaal, werd pas duidelijk wat er aan de hand was en voordat iedereen de consequenties een beetje door begon te krijgen zaten we al in het 2ekwartaal. Dus niet echt een cijfer om hoop uit te putten zeker niet met de wetenschap van vandaag.
Een andere niet onaanzienlijke rekenmeester De Nederlandse Bank kwam met de ontzagwekkende berekening dat onze economie dit jaar krimpt met 6,4 %. Maar, zeggen ze erbij, het kan ook nog meevallen en tegenvallen vandaar dat we (DNB) berekend hebben dat het ook 3,4 % kan zijn of 11,8 %. Geen 11,9 % of 11,3 %, nee exact 11,8%.
Wat moeten we met deze berichten vraag ik mij af?
Ik moest denken aan vroeger toen ik met mijn broers en vrienden monopoly speelde. Als er op een moment nog maar één iemand alle straten en al het geld bezat was er geen plezier meer aan en besloten we het spel stop te zetten en nieuwe regels te maken waardoor het spel weer leuk werd. Dit is wat er nu aan de hand is. Het spel is niet meer leuk, de slachtoffers zijn er velen behalve dan de Bezossen en Gatesen van deze wereld. Het is tijd voor nieuwe regels en als we blijven denken in oude structuren en modellen blijft het spel vervelend en haken de deelnemers af.
Zo hoorde ik onlangs Koen Teulings, voormalig rekenmeesterbaas van het CPB en tegenwoordig hoogleraar Economie aan de universiteit van Cambridge. Hij betoogde dat het percentage schuld dat de overheid nu mocht hebben van 60% eigenlijk veel te laag was. Het zou hoger moeten zijn. Die 60% is overigens een politieke keuze die we zelf hebben bedacht, gewoon door 150 tamelijk opgeleide 2e Kamerleden die eigen afwegingen maken.
Men zegt wel eens: morgen is er niks en vandaag is wat er is. Dat betekent dat we alles zelf te bepalen hebben en als het niet past dan veranderen we het. Zo hebben we alles in het leven in de tijd zelf bepaald als de omstandigheden daar om vroegen. Mensen aan de praatshowtafels pleitten de laatste maanden voor een ‘reset”, alles weer op nul en kijken hoe we verder moeten, net zoals wij vroeger het Monopolyspel resette omdat het niet meer leuk was. Waarom we deze drang juist nu hebben is mij overigens een raadsel en waarom we dit niet vaker doen. Het zal te maken hebben met iedereen in hetzelfde schuitje, stilstand van alles en tijd om na te denken en te reflecteren. Voor een leuker spel waaraan iedereen kan deelnemen.
